Lokalizacja: Sala Kolumnowa.
Przed dwustu laty warszawscy miłośnicy opery spędzali wieczory w Teatrze Narodowym, znajdującym się na początku XIX wieku przy Placu Krasińskich. Na tej samej scenie wystawiano zarówno sztuki dramatyczne i muzyczne, a teatr zajmował wówczas kilka godzin w tygodniu. Była to okazja do pokazania się w towarzystwie, zaprezentowania garderoby, prowadzenia rozmów czy załatwiania interesów. Prym w dziedzinie muzyki wiódł wówczas, a dokładnie w drugiej i trzeciej dekadzie XIX wieku, Karol Kurpiński, dyrektor opery, kompozytor, dyrygent i animator życia muzycznego, którego wkład w poszerzenie polskiego repertuaru oraz podwyższenie poziomu wykonawczego jest bezcenny. Jego twórczość operowa, obok dorobku Józefa Elsnera, jest najbardziej reprezentatywną próbą tego gatunku w muzyce polskiej doby klasycyzmu. Takie dzieła jak Jadwiga królowa polska czy Zabobon czyli Krakowiacy i górale przyniosły mu dużą popularność, z czasem jednak, podobnie jak reszta jego oper, popadły w niemal zupełne zapomnienie.
